شادی-داستان کوتاه

لئوناردو باف یک پژوهشگر دینى معروف در برزیل است.
متن زیر، نوشته اوست :
در میزگردى که درباره »دین و آزادى« برپا شده بود و دالایى لاما هم در آن حضور داشت، من با کنجکاوى، و البته کمى بدجنسى، از او پرسیدم: عالى جناب، بهترین دین کدام است؟
خودم فکر کردم که او لابد خواهد گفت: »بودایى« یا »ادیان شرقى که خیلى قدیمى تر از مسیحیت هستند.«
دالایى لاما کمى درنگ کرد، لبخندى زد و به چشمان من خیره شد ، و آنگاه گفت:
بهترین دین، آن است که شما را به خداوند نزدیک تر سازد. دینى که از شما آدم بهترى بسازد.«
من که از چنین پاسخ خردمندانه اى شرمنده شده بودم، پرسیدم:
آنچه مرا انسان بهترى مى سازد چیست؟
او پاسخ داد:
هر چیز که شما را دل رحم تر، فهمیده تر، مستقل تر، بى طرف تر، بامحبت تر، انسان دوست تر، با مسئولیت تر و اخلاقى تر سازد .
دینى که این کار را براى شما بکند، بهترین دین است«
من لحظه اى ساکت ماندم و به حرف هاى خردمندانة او اندیشیدم. به نظر من پیامى که در پشت حرف هاى او قرار دارد چنین است :
دوست من! این که تو به چه دینى اعتقاد دارى براى من اهمیت ندارد. آنچه براى من اهمیت دارد، رفتار تو در خانه، در خانواده، در محل کار، در جامعه و در کلّ جهان است.
به یاد داشته باش، عالم هستى بازتاب اعمال و افکار ماست.
قانون عمل و عکس العمل فقط منحصر به فیزیک نیست. در روابط انسانى هم صادق است .
اگر خوبى کنى، خوبى مى بینى
و اگر بدى کنى، بدى.
همیشه چیزهایى را به دست خواهى آورد که براى دیگران نیز همان ها را آرزو کنى .
شاد بودن، هدف نیست. یک انتخاب است .